Ik ben voor ‘de’ boeren, de echte. Altijd geweest. Maar ik ben tegen de ‘Farmers’. Nederlandse boeren die zich ‘Farmers’ noemen zijn duidelijk de weg kwijt.
Boeren (en buitenlui) kan je niet over één kam scheren. Er zijn er die te elfder ure, of al veel eerder, hebben begrepen dat werkwoordelijk boeren hoort te gebeuren in harmonie met de natuur. Dat is het soort agrariërs dat zoveel mogelijk moet worden gespaard bij de onvermijdelijke inkrimping van de agrarische activiteit in ons land, de veehouderij voorop.
Een gezonde verhouding tussen het beschikbare oppervlak en intensieve agrarische activiteiten is op veel plaatsen al lange tijd zoek. Het was een bom die al veel eerder had moeten barsten.
Farmers die zich verenigen in een ‘Farmers Defence Force’ doen met die benaming vermoeden dat ze agrariërs zijn met de ‘agr’ van ‘agressie’ en dat ze hun belangen met hand en tand willen beschermen, met schijt aan al het andere. Daaronder het milieu, waarbij schijt een groot deel van het probleem is.
Ook ‘Fairtrade’ is Engels. Nou ja, aan elkaar is het een variant van het Engelstalige begrip ‘fair trade‘, ‘eerlijke handel’.
Al eerder pleitte ik er op deze site voor de certificering van Fairtrade-producten uit te breiden naar agrarische producten van eigen bodem. Boeren die de maatschappij voorzien van eerlijk, verantwoord voedsel verdienen een bijpassend eerlijke prijs. Die prijzen horen niet door de handel tot op het bot te worden afgekloven zodat er voor de boeren te weinig overblijft.
Met name supermarkten verschuilen zich vaak achter de stelling dat (net als zijzelf) de klant nu eenmaal geen cent ’teveel’ wil betalen. Dat zal in het geval van NL-consumenten voor een groot deel waar zijn, maar als er een keurmerk bestaat waarbij de koper weet dat er voor de producent voldoende marge overblijft, dan is daar zeker een markt voor.
Het is ook nodig. De beste prijs voor een product is niet hetzelfde als de laagste prijs. De beste prijs is er een die de producent in staat stelt op een gezonde manier te produceren, waarbij die gezondheid zowel geldt voor hemzelf als voor het milieu. Een prijs van leven en laten leven.
Maar ‘leven en laten leven’ hoort ook te gelden voor de producent. Farmers die niet bereid zijn gezond te boeren moeten verdwijnen. Hetzelfde zal helaas ook moeten gelden voor echte boeren, daar waar de concentratie van boerenbedrijven te groot is.
De efficiëntie van de Nederlandse landbouw is iets om trots op te zijn. En aan de huidige onbalans zijn niet alleen de boeren ‘schuldig’, maar ook de overheid en de banken die hen daarin al vele decennia stimuleren. Veel boeren en banken willen altijd meer, dat zit in hun natuur. Wat rijmt op ‘muur’. Die doemt ooit op. En wat ooit ‘ooit’ was is nu nu.
Daarbij is het redelijk dat boeren ook voor het beëindigen van hun bedrijf, daar waar dat hartverscheurend nodig is, een gezonde prijs krijgen.
Terzijde
– Farmers die ongelukken veroorzaken door rotzooi (waaronder asbest) op de snelweg te gooien zijn:
1) Criminals
en/of
2) Gevoelig voor de suggestie, om nog eens extra aan te geven hoe kwaad ze zijn, de Nederlandse vlag nóg een keer om te draaien.
– Nogal wat producenten en banken lijken dezelfde neiging te delen: de baten van hun activiteiten voor henzelf te willen houden en schadelijke gevolgen ervan ten laste te brengen van de gemeenschap.
– Ook drinkwater moet veel duurder worden, boven een krap minimumvolume bedoeld om…. te drinken.