Sail, ik kon het toch weer niet laten. Ooit was ik rondvaartgids bij dit evenement en dacht daarna voor een leven lang te zijn ‘doorgesaild’.
Maar wanneer de masten weer naderen begint het toch te kriebelen. Dat hebben er meer. Op weg in de tram zegt een meisje tegen haar papa: ‘Ik denk niet dat we de enigen zijn’.
Inderdaad. Bij het slot staat de teller op 2,4 miljoen. Plus minus. En daarbij geldt: Sail is er voor alle gezindten.
Bij de ‘Sail Out’ denken we slim te zijn. Tegendraads. We maken een omtrekkende beweging. Veel Sail levert het echter niet op, wel een batterij aan sferen. Een soort caleidoscoop van vandaag. Inclusief diverse weetjes:
-In de trein naar Haarlem treffen we twee Chinese toeristen-meisjes. Ze giechelen. Nu al. En maken een selfie met hun pas gekochte spacecake. Ze nemen er voorzichtige hapjes van en vragen ons hoe lang het gaat duren. Voordat ze er iets van merken.
‘Eindeloos’, zou ik willen zeggen. Mijn enige spacecake at ik ooit op een ware spaceparty, waarvan de organisator duur betaalde ouwe koeienvijgen had gekocht.
Gelukkig weet de jongen tegenover ons er meer van. ‘Anderhalf uur’, zo schat hij de reactietijd. De cake moet eerst je darmen door voordat je hersenen snappen wat de bedoeling is. Daarom, zo weet de kenner, komen veel mensen aan een overdosis. Ze caken maar door, wachtend op effect.
Zelf laadt de beschaafde jongeman een hamburger in zijn systeem. Dat bevredigt sneller. Volgende les: Burger King staat boven McDonalds.
-Les 3 alweer: het publiek richting Bloemendaal Strand is niet per definitie deftig. Mijn Hemel!
De bus is stampvol, maar de chauffeur behoudt het overzicht. Met zijn oren. ‘Ik hoor drie keer uitchecken’, zegt hij halverwege, ‘dus ik wil drie mensen zien uitstappen. Of ik wil ze weer horen inchecken. Anders ga ik niet verder’.
-Wie bij het strand niet verder komt is een blinde. Hij heeft zichzelf op een tochtje naar zee getrakteerd, maar loopt zich vast op de halte. We begeleiden hem vanaf het duin naar beneden, waarbij hij de gedenkwaardige woorden spreekt: ‘Wat is het hier mooi!’
We laten hem achter bij de waterlijn. Met aflandige wind… ‘Dan zijn er kwallen’, zegt de man met uitzicht in zijn hoofd.
-Een man uit Heemstede roept zijn hond. Met afstandsbediening. Hij drukt op een van de knopjes en dan gaat er bij zijn beest een belletje rinkelen. Beter gezegd: Bonzo krijgt een stroomstoot. Via een kastje aan zijn halsband. Te variëren in intensiteit. Tot en met een spastische scheut.
Maar Bonzo heeft er iets op gevonden. Als het baasje even niet kijkt, gaat hij er zo snel vandoor dat de knopjesdrukker geen bereik meer heeft.
-Voor de uitspanning ‘Parnassia’ een fata morgana. Zo lijkt het. Maar het is echt. In het ondiepe water staat een studiolamp. Ernaast een stelletje ongeregeld, een paar ervan met camera’s. Hun aandacht richt zich op een pin-up girl, die volgens hun instructies wat nat zit te wulpsen. Binnenkort op een kalender bij u in de buurt?
-Ondertussen richt onze aandacht zich steeds meer op de pier van IJmuiden. Komt er al wat? Een kloeke viermaster of, vooruit, drie dan. Ook goed.
Maar nee. Het is een zusterschip van de Costa Concordia dat de horizon vult, de Costa Fortuna. Op weg naar… Ja, waar zijn cruiseschepen eigenlijk naar op weg? Naar op weg zijn.
Nou ja, hopelijk is de fortuin de Fortuna vriendelijker gezind dan de Concordia. (Zie hieronder).
-Zelfs vlakbij de pier blijken we tegendraads. We lopen er tegen de stroom in. De mensen geloven er niet meer in, dat de Sailschepen nog gaan komen. Het zeegat uit. Eindeloos hebben ze erop gewacht, maar nee. Niks.
Ach, wat zei dat jongetje ook weer, bij de Sail In? Zijn vader wees hem op al die prachtige grote schepen, waarop het jongetje verzuchtte: ‘Dit is echt heel saai’.
