Zelf begin ik ook altijd zo, dus ik reageerde niet met: ‘Dat was al een vraag’.
De jonge vrouw was niet alleen. Er waren er nog minstens drie. En dat was niet alles. Er stond een serieuze camera klaar en één van de vrouwen had een microfoon paraat.
‘Wij zijn van Hogeschool Inholland’, zei Jonge Vrouw Nr.1. ‘We maken een film voor school en zouden u daarvoor iets willen vragen. U bent de eerste’.
Ze keek me hoopvol aan.
‘En waar gaat het over?’, informeerde ik.
Het ging over iets dat zich niet alleen in Holland voordoet.
‘Smartphoneverslaving’.
‘Dat treft niet’, zei ik en trok mijn draadloze gadget tevoorschijn: een versleten telefoontje uit grootmoeders tijd, waar niets smarters uit te persen valt dan een wekker.
Andere tijden
De ogen van de jonge vrouwen rolden bijna over de vloer van verbazing, maar ze lieten me niet gaan. Dat vonden ze juist curieus, interessant.
De camera draaide, terwijl ik met mijn standaardverklaring kwam waarom ik toch zo hopeloos achterloop:
‘Ik ging naar de winkel, maar ze zeiden: ‘Sorry, smartphones zijn alleen voor smart people’.
De jonge dames waren er tevreden mee, zo leek het, maar al honderd meter verderop had ik spijt. Ik had ze wel iets meer kunnen, moeten leveren voor hun project.
In gedachten begon ik aan
‘Ik heb geen smartphone omdat mijn motto, mijn levensregel is:
Zijn waar je bent.
Al die smart people, die smartphonen zonder ophouden, zijn nooit waar ze zijn. Ze zijn altijd ergens anders.
Terwijl het leven hier is. Veel smartphoners zijn daaraan verslaafd omdat ze voortdurend bang zijn iets te missen. En ondertussen missen ze het leven zelf, de wereld om hen heen.
Misschien ben jij wel de vrouw van mijn leven. Maar ik zie je niet als ik loop te tinderen. Snap je? Dat wil ik niet. Ik wil zijn waar ik ben. En ik wil jou zien, ook als je niet de vrouw van mijn leven bent.
Trouwens, gisteren – of wordt het nu te lang? – gisteren duwde ik iemand in een rolstoel en werden we bijna aangereden door een smartphonende fietser. We riepen. We riepen harder. Maar ja, earphones. Op een haar na ging het mis.
Conclusie: sociale media zijn in het gebruik vaak… a-sociaal’.
Zo. Dat was Take Two. Die er nooit kwam.
TERZIJDE
Incorrect?
Er bestaat zoiets als ‘een vermoeden van schuld’. Andersom heb ik altijd een soort automatisch vermoeden dat een Franse president die maatregelen neemt die de Fransen niet bevallen, waarschijnlijk goed bezig is.