De naam van deze website verwijst naar een Toscaans gerecht. Cacciucco wordt gemaakt met wat er toevallig zoal voorhanden is. De website idem dito.
Meestal zijn het stukjes ter grootte van een blogpost, maar het leven biedt ook brokjes van een nog kleiner formaat. Zo wordt één enkele blogpost een klein Cacciuccootje op zich, een ‘Cacciuchino‘.
Spreek uit: ‘Katsjoekino’.
*
DE RONDE VAN (NOORD-)SPANJE
& (Noord-)Italië
Wanneer is die waanzin begonnen? Dat een wielerronde van dit of dat land in een heel ander land begint? Dat de renners in de Ronde van Frankrijk of die van Italië zich bijvoorbeeld eerst moeten heenwerken door… Nederland?
Zo begon de Ronde van Spanje onlangs in Italië, een land dat dit jaar al zijn eigen ronde had gehad (die begon in Albanië).
Nu is een grote wielerronde sowieso een misdaad tegen het milieu, aangezien al dat massale ronddarren nergens voor nodig is. Maar vooruit, sommige leuke dingen moeten kunnen blijven, zolang het nog gaat. Zoiets laten beginnen in een heel ander land is echter een milieumisdaad in het kwadraat.
En niet alleen dat. De consequentie is dat de Ronde van Spanje niet meer zo zou mogen heten. De Italiaanse uitstap gaat namelijk ten koste van Spanje zelf. Alles ten zuiden van Madrid wordt Anno Nu gewoon overgeslagen. Wat voor ‘ronde’ is dat nog? Bovendien is het een belediging voor ruim de helft van het eigen land, te weten: de armere helft. Net zo, komt ‘De Ronde van Spanje te Italië’ ook daar alleen maar in het rijke noorden. Dat ‘La Vuelta’ er niets te zoeken heeft, klopt echter niet. Het zoekt en vindt er… geld.
Op die manier devalueert de ‘Spaanse’ ronde zichzelf. Eerloos, uit puur winstbejag. En daardoor heb je (ik) minder zin ernaar te kijken.
*
ZOMERGAST
Hoe oud is het al niet, het programma ‘Zomergasten’? Vroeger keek ik er standaard naar, nu niet meer. Het komt me voor alsof de gasten van gewicht inmiddels ‘op’ zijn en de presentatoren dito. Of ze zijn niet echt op, maar ze worden alleen niet meer gekozen, in de hoop dat ‘licht en luchtig’ zal leiden tot een groter kijkerspubliek.
In mijn nieuwe kijk-aanpak word ik geholpen door de techniek. Ik kan het me tegenwoordig veroorloven een uitzending aan me voorbij te laten gaan en pas later, als de kritieken juichend blijken, alsnog te zien of het me bevalt.
Ook dat laatste is namelijk niet meer zeker, daar ook de recensenten, anders dan ikzelf, zijn meegegaan met hun tijd. Voor zover ze intussen nog niet zijn vervangen door verse.
Dat de mening van professionele kijkers niet (meer) overeen hoeft te komen met de mijne bleek nog maar weer eens bij een uitzending waarvan ik de gast al bij voorbaat wél wilde zien.
In de stoel nam plaats de burgemeester van Amsterdam, Femke Halsema.
Na afloop verschenen er kritieken in de zin van ‘We hebben haar niet echt leren kennen’. Een beetje zoals een eerdere presentatrice geneigd was vragen te stellen in de trant van ‘Moest je niet huilen?’, waarbij er tegenwoordig bijna vanuit wordt gegaan dat het publiek bij die vraag recht heeft op een onthullend antwoord. Met ‘Dat gaat je niets aan’ als doorgestreepte optie.
Zelf vind ik die optie echter prima. Als de gast, zonder zichzelf binnenste buiten te keren, over ‘de dingen’ iets wetenswaardigs te zeggen heeft, dan vind ik het al mooi. Beter zelfs. Ik hoef niet te weten dat de gast op aambeien zit en wanneer hij ‘het doet’ met wie.
Al viel ze me niet in alles mee, van het kijken naar Halsema kreeg ik geen spijt. Het had in deze tijden iets rustgevends: iemand te zien die goed in elkaar zit, toegerust is voor haar taak en het ambacht van haar functie in de vingers heeft.
Daarnaast is het bij een programma waar je uren tegen iemand aan moet kijken wel zo fijn als die persoon, hoe dan ook, het aankijken waard is. En bij die puike burgermoeder dacht ik een paar keer zelfs:
‘Ze is nog mooi ook’.
*
DONALD
Al dat geschiet van Donald, vanuit de heup, maakt slachtoffers alom. Daaronder doorgaans onschuldigen, maar met zoveel in het rond vliegende kogels wordt er ook af en toe eens een doel geraakt dat zin heeft.
Zo’n doel dat nodig geraakt moest worden was India, het land dat zichzelf oneer aandoet als oorlogsprofiteur. India koopt olie met korting, doordat Rusland die nu als gevolg van de sancties kwijt moet bij wie wil. De schaamteloze afnemers bij uitstek zijn daarbij India en China. Beide landen verdienen het daarom door allerlei onaangenaams getroffen te worden, totdat ze stoppen met het zo financieel in stand houden van de Russische agressie.
Als Donald zijn dreigement richting India inderdaad uitvoert, bij Mr.Erratic altijd maar af te wachten, dan doet hij elk geval íets goed, te midden van alle schade die hij doet.
Een recent artikel in de Belgische krant De Morgen heeft als kop:
‘Donald Trump is een prutser, het is amateuristisch geklooi’.
Was getekend: ‘Geopoliticus Rob de Wijk’, een hoogleraar nog wel. Uit Nederland.
Zijn stelling was midden in de roos. En er toch naast. Dergelijk NL-taalgebruik klinkt namelijk te… amateuristisch.
*
ISRAËL
Wonderlijk, dat vooral Duitsland zo lang blijft vasthouden aan een soort onvoorwaardelijke steun voor Israël. Uit, misplaatst, schuldgevoel.
Om te beginnen moet het met dat schuldgevoel nu maar eens afgelopen zijn. Had het al moeten zijn. Ten tweede was dat gevoel ooit terecht ten aanzien van ‘de Joden’, maar is ‘Israël’ gelijkstellen met ‘de Joden’ een vergissing.
De stichting van de staat Israël was destijds een heel ‘begrijpelijk slecht idee’. Ook heel wat Joden waren ertegen. Inmiddels is die staat echter een dominant fait accompli. We hebben het ermee te doen. Maar dat land verder ongezien steunen als synoniem met de Joden in de zin van erfgenamen van de holocaust, is onzin. Net zoals antisemitisme op grond van de Israëlische misdaden van vandaag misplaatst zou zijn. Zeker, het valt tegen dat het geringe verzet in Israël tegen de Gaza-politiek vooral lijkt ingegeven door het lot van de Israëlische gijzelaars, maar dat is nog geen basis voor een oordeel over ‘de’ Israëlische Joden, laat staan over de Joden in het algemeen.
Maar juist een land als Duitsland zou misdadig gedrag tegen derden toch kunnen, en moeten, herkennen.
Absoluut, Israël is door Hamas een onvergeeflijke misdaad aangedaan, maar de reactie daarop is al sinds lang ook zelf de grens van het misdadige voorbij. Zozeer, dat een speciaal tribunaal voor de berechting van Netanyahu & Zijn Trawanten meer dan op zijn plaats zou zijn.
Misschien dat Duitsland daar nog iets in kan betekenen, door het aanbieden van een locatie. In Neurenberg misschien?
*
