Het is een scène die ik al eens eerder beschreef: we ontmoetten een man in Calabrië, in de punt van de Italiaanse Laars. De zon scheen, de lucht was blauw.
De man stond in zijn sinaasappelgaard. Zijn ogen waren prachtig, zijn stem was zacht en zijn boodschap duidelijk: hij woonde in de hel op aarde. Hij was ‘omgeven door duivels’.
Wie die duivels waren zei hij er niet bij, maar we meenden te weten wie het waren: de leden van de ‘ndrangheta, inmiddels uitgegroeid tot Italiës machtigste misdaadgroep.
Hoe bleef de man in die nachtmerrie overdag overeind? Door te geloven in nóg een hel, in het hiernamaals. En in een hemel, ook daar ergens. Nadat de mensen aan het eind van hun leven de rekening krijgen gepresenteerd. Goddelijke gerechtigheid.
Geloofde hij daarin omdat het leven anders voor hem ondraaglijk zou zijn? Tegenwoordig kan je je daar steeds meer bij voorstellen, terwijl je, onmachtig, toekijkt naar wat er gebeurt in Oekraïne, in Gaza en waar al niet.
Je begint te willen geloven waar je niet in geloven kan: dat er ook daadwerkelijk een eindoordeel bestaat, waarna de kwaden worden doorgesluisd tot in diepe krochten. Of dat zoiets alsnog wordt ingevoerd.
Je ziet ze daar al samen zitten, Poetin en Netanyahu, samen met Marc Dutroux en Dominique Pelicot. Veroordeeld tot een eeuwige stoelendans, want om te voorkomen dat ze ruzievrij kunnen klaverjassen zit ook Yahya Sinwar er nog bij.
‘En Donald dan?’, zullen sommigen zich inmiddels misschien afvragen. Nee, Donald zit daar niet. Die is voor de hel te dom. Voor dat soort komt er een apart compartiment in het vagevuur, met als opschrift ‘Sukkels’.
Hoe de Hel 2.0 eruit zou moeten zien, geen idee. In elk geval niet zoals die van Jeroen Bosch, want daarin kunnen ze schaatsen. Op ‘natuurijs’.
En sinds Dante weten we dat je een hemel helemaal niet moet willen. Veel te saai, en als je het tijdelijke met het eeuwige hebt verwisseld zonder zonnebril, dan word je er blind door een overdaad aan licht.
Nee, gewoon een niet al te grote hel en een vagevuur, dat is voorlopig voldoende. Om de ellende te kunnen verdragen die sommige ellendelingen veroorzaken.
Totdat iedereen weer is zoals de man tussen het groen en het oranje. Hij keek ons aan en zei:
‘Houd van elkaar!’
Zo moet het zijn.
TERZIJDE
Yahya Sinwar? Het brein achter de Hamas-overval op 7 oktober 2024.