– Het is alweer lang geleden, die onvergetelijke oudejaarsavond in Italië.
We waren er te midden van louter Italianen, waar we er maar één van kenden. Naarmate de avond vorderde en de dranken rijkelijk vloeiden daalde het niveau navenant.
Probleem: het buitenlandse bezoek (wij dus) zakte niet gezellig mee. Daarmee begonnen we gaandeweg te lijken op een schip in een sluis dat de trossen nog vast heeft.
Vanaf een nog lager peil haakten ook de meeste vrouwen af. Maar vertrekken was geen optie. De auto’s, waarvan zij en wij afhankelijk waren, gingen immers worden bestuurd door de heren die geen heren bleken te zijn en steeds minder in staat waren zelfs maar aan een stuur te draaien.
Zo zaten we te wachten en te wachten in een andere ruimte totdat de ‘heren’ zich ooit van hun stoelen zouden verheffen (als hun dat nog ging lukken), toen een van de Italiaanse dames bij het monsteren van het buitenlandse stel een treffende observatie deed.
‘Jullie vinden ons zeker een stel schapen’, vermoedde ze, waaruit bleek dat Koning Alcohol haar nog niet te pakken had.
– Inmiddels is het eind 2024 en weer zijn we uitgenodigd bij Italianen thuis. Dit keer inclusief overnachting. En in ‘onze’ kamer tref ik in de boekenkast iets waarvan ik niet wist dat het bestond, in een hele rij kloeke delen.
De ‘Encyclopedie van de vrouw’. Daarbij geven de illustraties op de voorkant al aan in welke richting de vrouw het in haar bestaan moet zoeken. Althans, toen dit werk verscheen.
Op goed geluk sla ik een van de delen op twee plaatsen open.
Het eerste onderwerp behandelt het pakken van de koffers, wanneer het tijd is voor vakantie. Met voorrang voor de existentiële waarschuwing dat op de bestemming de juiste make-up wellicht niet verkrijgbaar is.
Hilarisch wordt het bij een volgend hoofdstuk, of is het meer iets tussen verbluffend en verbijsterend?
hoe je de hoek moet inrichten voor HEM
“Alle mannen doet het plezier, terwijl ze thuiskomen van kantoor, te weten dat ze kunnen rekenen op een hoekje helemaal voor hen alleen: een hoekje waar ze in alle rust de krant kunnen lezen, een sigaret kunnen roken, door een boek kunnen bladeren, of een plaat beluisteren.
Het is niet moeilijk hen tevreden te stellen door met een enkel stuk van hun smaak een klein deel in te richten van de zitkamer, of van de slaapkamer.
Het belangrijkste daarbij zal zijn die hoek een echt mannelijk karakter te geven, zó dat er een ruimte ontstaat waarin een man zich volledig op zijn gemak kan voelen; door er al het frivole, lieflijke, overduidelijk vrouwelijke weg te doen (…)”
HIJ, iets eerder:
Ook toen maakten kleren al de man. Is het een politicus, een populist? Beide?
ZIJ, nu:
– Over de Heilige Sebastiaan ging het al eerder op deze site. De varianten zijn talloos. Niet te ‘pjjlen’.
Bij een Sebastiaan van de schilder Benozzo Gozzoli telde ik er ooit 32, te midden van schutters met nóg meer pijlen op hun boog.
Wat is het dan rustgevend om op een Sebastiaan te stuiten die maar één keer is doorboord. Goed, een schilderij is een momentopname, misschien kwamen er meer, maar je hebt de indruk van niet. Dat het hier gewoon bij blijft. Nu is het niet de eerste éénpijlige Sebastiaan die ik tegenkom, maar nooit eerder zag ik er een met de pijl op deze plek. Je zou bijna zeggen ‘goed getroffen’.
In elk geval staat hij er heel sereen bij, met naast hem een al even onschuldig wezentje: een puttertje, ook wel distelvink geheten. Alleen omdat dat vogeltje distelzaden eet wordt hij in verband gebracht met de doornenkroon van iemand die weer heel anders werd geperforeerd. Zo zit de kleine fladderaar daar decoratief te zijn, geheel onwetend van die nare associatie.
– Je hebt ze, de early adopters, mensen die er als de kippen bij zijn om de nieuwste gadgets aan te schaffen. Zo bleek vorige week dat mijn kapster al vijftien jaar een horloge heeft waarop ze onder meer kan zien hoe goed ze geslapen heeft. Ik wist niet eens dat dat kon, maar wel meen ik bij het ontwaken tech free te weten hoe het slapen is gegaan. Volgens de kapster, echter, weet haar horloge het beter. Zoals wanneer ze denkt dat ze geen oog heeft dichtgedaan en het horloge haar weerspreekt.
Nog zo’n relatief nieuw techding: het e-book. Mij niet gezien. Maar zeker één voordeel heeft het wel:
– Nog iets nieuws, maar in de kerk. Een modern tappunt voor Heilig Water.
En hij daar, op de achtergrond, is dat onze eigen Heilige Titus? Titus Brandsma, uit het Friese Oegekleaster? Het zou kunnen.
– Al eerder ging het deze blogpost over Hem & Haar.
Zie ook dit kunstwerk in Bologna:
De vrouwen zijn, zonder uitzondering, in alle staten. Ze schreeuwen het uit. De mannen niet. Goed, ook Johannes staat er ontdaan bij, maar zowel hij als Jozef van Arimatea houden de lippen op elkaar. Sterker, die laatste lijkt zich meer te interesseren voor iets anders. Treffend is ook het verschil qua handen.
Bijzonder is dit werk absoluut. Kijk nog eens naar Maria.
TERZIJDE
– Er is twijfel inzake de ‘Compianto‘. Is het wel Jozef van Arimatea, of is het Nicodemus?
– Meer over de Heilige Sebastiaan.