Ik schrik er bijna van. Hoe oud is het boekje dat ik schreef over wijn? © 1999 staat erin! Bijna een kwart eeuw alweer…
Ik schreef dat boekje niet zozeer als wijnkenner, maar meer als ‘ervaringsdeskundige’. Die ervaring is sindsdien alleen maar toegenomen. Althans wat het wijndrinken betreft. Dat praktiseer ik inmiddels al bijna een halve eeuw. En een deel van die tijd verkeerde ik met één been, nou ja, een heel grote teen, in de wereld van wijnhandel en -productie.
Dat laatste is nu verleden tijd, maar het drinken van wijn doe ik tot op de dag van vandaag. Met streep. Gisteren was het namelijk maandag, mijn ‘droge dag’, iedere week weer. Op zo’n dag drink ik niets dat ook maar een spoor aan alcohol bevat. Een treurige dag is dat, maar ook weer niet.
Het leven is bedoeld om feestelijk te zijn en een avondmaaltijd zonder wijn is als een gebroken huwelijk. Feestelijk is dat zeker niet. Wel heeft zo’n ‘droge dag’ iets positiefs, al is dat positieve ook dat: droog.
Op zo’n dag heeft mijn lever vakantie en dat gun ik hem van harte. Hij werkt hard genoeg om wekelijks een rustdag te verdienen. Sterker, zelfs meer dan een dag. Als flexibel mens drink ik namelijk nooit iets met alcohol vóór 17.30 uur. Precies. Er eerder aan beginnen beschouw ik als onzindelijk en ‘dus’ ook niet lekker. Dat laatste blijft fascineren. Smaak is geen eenvoudig iets.
Ook drink ik vrijwel nooit iets met alcohol na het avondeten. Die eindtijd is minder strak, maar na negenen is het zelden. Dat betekent dat er op zondagavond na die tijd voor mijn lever een pauze aanbreekt van een uur of vierenveertig. Nou ja, met aftrek. Het niksen begint pas echt nadat hij zijn werk van zondag af heeft. En helemáál niks heeft hij ook niet te doen. De gewone dingen gaan gewoon door. Dat chemische fabriekje staat pas echt stil als ook mijn hart dat doet.
Panta rhei, alles vloeit, net als wijn. Ten tijde van het schrijven van mijn wijnboekje buitelden ‘de wetenschappelijke onderzoeken waarin het gezonde van wijn wordt bewezen over elkaar heen‘, meldde ik toen.
Bij herlezing van het hoofdstuk ‘Op je gezondheid‘ bleef ik daarbij aan de voorzichtige kant, zie ik nu. Tot mijn eigen verbazing, want die positieve onderzoeken ‘vinden wijndrinkers natuurlijk prachtig: lekker én gezond, wat wil je nog meer?! We dromen al van een toekomst waarbij we van de dokter een dagelijkse dosis Château Barrabaque moeten nemen. Of, beter nog, iedere dag een andere kwaliteitswijn naar keuze‘.
En die ‘we’ daar hoor(de) ik zelf bij.
Toch schreef ik dat ‘vele wetenschappers het nog houden op één à twee glazen per dag‘. En dat ‘het gaat om maat houden, ook om te voorkomen dat je met het mooiste hart en de voorbeeldigste bloedvaten aan levercirrose, dementie of andere oorzaken ten onder gaat. Wijn hoort bij het leven, maar bij een overdaad hoort het leven niet meer bij jou‘.
Inmiddels zijn we in een andere sfeer beland. Onlangs kopte Het Parool:
‘Gevaar van alcohol onderschat: één glas per dag vergroot al het risico op kanker‘.
In dat stuk zegt een oncologisch chirurg: ‘van gezonde voeding of alcoholvrije drank krijg je geen kater. Maar ja, we nemen dat onaangename gevoel en een hoge hartslag op de koop toe. (…) dat je er op de lange termijn ziek van kan worden en kanker van kan krijgen weten mensen gewoon niet. (…) We moeten het zelf niet meer willen, alcohol drinken voor de gezelligheid. Met 0.0 heb je ook een mooie avond‘.
Gaat dit ‘voortschrijdend inzicht’ mij er nu toe brengen over te gaan op 0.0-alcoholhoudende drank? Welnee.
Zeker, ‘Alcohol drinken voor de gezelligheid’ is nergens voor nodig. Als het zonder alcohol niet gezellig kan worden, is er iets mis. Dan is het je gezelschap dat niet gezellig is en/of jijzelf.
Ook is er iets mis met ‘alcohol drinken’ in het algemeen, wonderlijk genoeg in het dagelijkse spraakgebruik afgekort tot ‘drinken’. En helemáál is er iets mis als dat leidt tot een kater.
Eén kater hoort bij het leven. Die moet een mens één keer hebben gehad om te weten wat het is. En zodra je die ene gehad hebt moet je wel een enorme sukkel zijn om er nog een te krijgen. Mijn tussenstand: 2. Eén maal expres, één per ongeluk.
Wie er meer krijgt is niet lekker. Maar, en dat is het probleem: veel van de heerlijkste dranken die de aarde te bieden heeft zijn ook niet lekker, zodra ze van alcohol zijn ontdaan. Daar lijkt niets aan te doen, wat ze ook proberen. Tot nu toe.
Dus, ‘heb ik met 0.0 ook een mooie avond’? Nee. Een mooie dag wel. Tot 17.30. En na het eten.
Laatst probeerden we weer eens een alcoholvrije wijn. De nieuwe trots van een gerenommeerde wijnhandel.
En? Prima, voor hydratatie. Als wijn is het niks. Ook een 0.0-bier dat bier mag heten heb ik tot op heden niet ontdekt. Terwijl het einde van elke werkdag toch maar één ding wil: een pilsje. Om 17.30.
Toch heeft mijn ‘droge maandag’ ook iets bevredigends: hij functioneert in één moeite door ter controle, bij de vraag ‘Wie is er hier de baas?’ Nadat ik de uitkomst daarvan elke week triomfantelijk in mijn voordeel heb beslist, kan ik daarna vrolijk verder. Want een ‘droog leven’ is voor mij geen leven. Het is hooguit ‘bestaan’. Tegenwoordig is het mode om aan ‘Dry January‘ te doen,in een poging het in een andere taal sappig te laten lijken. Maar voor mij is ‘Dry‘ alleen maar goed bij wijn.
Niet zelden citeer ik de bekende filosoof Woody Allen:
‘Je kan honderd worden als je alles nalaat waardoor je honderd zou willen worden‘.
Oké, Woody ging ervandoor met de 35 jaar jongere adoptiedochter van zijn vriendin, dus misschien bedoelde hij vooral dat (en móet hij nu ook honderd worden), maar voor mijn doel is zijn spreuk perfect.
Eén glas alcoholhoudende drank per dag mag dan misschien het risico op kanker vergroten, iedere dag zonder dranken als bier en wijn doet het leven aan glans verliezen. Voor mij zou het vooruitzicht van een compleet ‘droog’ bestaan pas echt slecht voor de gezondheid zijn. En dat zonder risico. Zeker.
Nog steeds verkrijgbaar bij Boekhandel Evenaar
(en bij mij):
Ontkurk de wijn! / Wijnboek met tempo
TERZIJDE
– Mijn Dry Mondays zijn er jaarlijks 21 meer dan een Dry January aan dagen te bieden heeft.
Of mijn lever dat liever heeft dan een complete maand heb ik hem nog niet gevraagd.
– De eerdere positieve onderzoeken inzake (vooral rode) wijn gingen uiteraard over wat die drank, naast alcohol, nog meer te bieden heeft.
– Hoe smaakt 0.0 in één woord? Ontzield.
– Wie nog niet wist dat je van teveel alcohol kanker kan krijgen, kan waarschijnlijk ook niet tot 0.0 tellen.
Tom Waits:
♪ I don’t have a drinking problem, except when I can’t get a drink ♪
♫