Ze zijn al weer even voorbij, de Tours de France. ‘Tour‘ voor het eerst met meervouds-s.
De ‘gewone’ Ronde van Frankrijk, die voor mannen, beleefde de 109e editie, maar er was er dit jaar ook eentje voor vrouwen bij. Dat werd tijd.
Messieurs
‘Ronde van Frankrijk’ is een nogal misleidende naam. Zo begon die van dit jaar in Denemarken. Een regelrechte aanslag op het milieu en het gezond verstand. Het ongezonde verstand van de organisatoren, echter, geeft de voorkeur aan verwegge startlanden. Daar betalen ze meer dan veel Franse plaatsen die De Ronde meer op een ronde zouden kunnen doen lijken. In plaats daarvan is de Tour steeds meer ‘een reeks wedstrijden, vooral in Frankrijk’.
In het begaan van die moderne zonde is de Tour overigens niet alleen. Ook de Rondes van Italië en Spanje laten zich tegenwoordig verleiden door het grote geld. De Italiaanse begon dit jaar in Israël en die van Spanje gaat binnenkort van start in Utrecht. Het begint een beetje te lijken op ‘L’Automne à Pékin‘, een boek waarin over herfst of Peking niets te vinden is. Verschil: bij een boek kan je daar nog om lachen. In het geval van wielerrondes gaat het om extra, onnodige, massale verplaatsingen van mensen en materiaal, in een wereld die aan alle kanten overkookt, verdroogt en verdrinkt.
Toch is er een lichtpuntje. Het lijkt bijna wel alsof de wielerbobo’s Cacciucco.nl hebben gevolgd! Het door renners alsmaar lukraak in het decor smijten van bidons en wat al niet, op deze site meermaals gewraakt, is namelijk voorbij. Hèhè! Voortaan mogen de wielrenridders zich alleen nog van hun overtollige spullen ontdoen op daarvoor bedoelde plaatsen.
Hoogtepunt van de Mannentour van dit jaar was het moment waarop de spekloze spicht in de gele trui wachtte op zijn rivaal in de witte, die even daarvoor gevallen was. De aldus geschraapte trui reikte daarop De Barmhartige de hand en stak er daarna nog een duim bij op. Uit erkentelijkheid voor de sportiviteit van de man in het geel. Dacht ik.
Het wielrennen bekijk ik als vanzelfsprekend met Vlaams commentaar, net zoals ik het schaatsen laat begeleiden door kenners uit schaatsland Nr.1. De Vlamingen, nu, hadden een heel andere lezing van wat ik net had gezien. De uitgestoken hand zou een erkenning van overgave zijn geweest en ‘het geel’ had gewacht op ‘het wit’ omdat hij het daaropvolgende stuk niet alleen wilde rijden. Omdat hij het wit nog nodig had. Niks barmhartigheid. Berekening.
Mesdames
De allereerste Vrouwentour was nog minder een ronde door het land dan die van de mannen. Amper een week renden vrouwen wiel door Noord(oost)-Frankrijk, onder de naam ‘Tour de France Femmes’. Ook daarin kwamen diverse episodes voor waar er gebruik/misbruik kon worden gemaakt van het ongeluk van derden. Bij sommige van die kansen probeerden de meer fortuinlijke rensters daarvan te profiteren, bij andere niet.
Op de laatste dag wisselde de gele trui meerdere malen van fiets. Een vers setje Vlaamse commentatoren besprak daarbij de wielrenmores. Je inhouden om geen gebruik te maken van een gevallen rivaal konden ze eventueel nog billijken, al was het niet van harte, maar geen gas geven als je tegenstander materiaalpech heeft, dat kon er echt niet in.
Ik was verbluft. Maar gelukkig stond ik daarin dit keer niet alleen. Ook de vrouw in het geel bleek niet gediend van het ‘misbruikmodel’ en liet dat duidelijk weten.
Niet, trouwens, dat enig misbruik enig verschil maakte. Al had het oudje onder de rensters bij haar laatste fietswissel een omafiets genomen, dan nog was ze de concurrentie fluitend voorbij gereden.
Ze is namelijk de sportiefste.
Terzijde
– Er bestaan wel soorten pech, tussen Pure Pech en Eigen schuld-Dikke Bult. Dat kan gevolgen hebben voor het verschil tussen er gebruik en misbruik van maken.
– Kasseien en onverharde wegen bieden spektakel dat alleen hoort bij de eendagswedstrijden Parijs-Roubaix en Strade Bianche. Het zijn de moderne varianten van het circusvertier in het oude Rome.
Zoiets ook nog eens opnemen in De Tour(s) is een perversiteit à la ‘Dame Blanche met pindakaas‘.
– Gewoon ‘Tour de Femmes’ zou beter zijn en klinken.
– Annemiek van Vleuten is geboren in ……. . Echt waar.
– Het Jumbo-Vismateam werkt op vele, ook originele manieren aan het succes.
Zo kwellen ze de eigen renners met zo’n kotslelijk wielershirt dat die daardoor nóg harder gaan rijden, om in plaats daarvan iets geels, groens, of wat-dan-ook-anders aan te mogen.