Zoals we weten, dankzij Monty Python, is Engeland gezegend met een Ministry of Silly Walks. Daar kunnen ze nu dus een Ministry of Silly Decisions aan toevoegen, zou je zeggen. Maar misschien is die Brexit zo gek nog niet. Althans, als de behoefte om in ‘splendid isolation‘ ongeremd silly te mogen zijn groter is dan wat dan ook. Probleem: geïsoleerd zijn wil tegenwoordig zelfs op Schiermonnikoog bij windkracht twaalf niet echt lukken.
In elk geval is een ander probleem dat Brussel eerder door lobby’s lijkt te worden bestuurd dan door democratische krachten. Dat moet veranderen.
Zoals we al 2400 jaar weten, dankzij Thucydides, zou er nooit meer oorlog komen als de mensen alle variabelen konden overzien. Maar dat laatste wil niet lukken. Bovendien worden door het verschijnsel ‘referendum’ complexe onderwerpen vaak tot één variabele teruggebracht:
‘Als we de EU verlaten, dan is Groot-Brittannië weer gelukkig’.
Maar door aan één variabele te sleutelen gaan er andere veranderen. Zo zou het, om maar eens iets te noemen, heel goed kunnen dat Groot-Brittannië in de toekomst Klein-Brittannië zal zijn, als delen van het Verenigd Koninkrijk zich af gaan scheiden. Klein, maar fijn? We zullen zien.
Zeker is dat het referendum zijn splijtende werk heeft gedaan. In het beste geval is het resultaat een gewapende vrede tussen Brexiteers en Bremainers binnen Brittannië zelf. In het ergste geval: ‘Brrr…
Wie weet eindigt Groot-Brittannië wel als ‘Engelales’.
Aan het referendum als onderwerp op zich is op deze site al diverse malen aandacht besteed.
Handig, voor dit- en andere onderwerpen: de zoekfunctie.