Wat? Dat ik las over het effect van muziek op plant en dier.
Ik herinner me ervan dat van alle soorten muziek planten het best gedijden bij de sitar van Ravi Shankar. Daarentegen kreunden ze van ellende bij Jimi Hendrix, terwijl koeien zwoeren bij Mozart.
Wordt het gras al groener?
Inmiddels is het 2015 en wie schetst mijn verbazing bij het openslaan van een Toscaanse krant? Het gaat over een ex-advocaat die zichzelf heeft neergeplant in het prestigieuze wijngebied van Montalcino. Tot zover niets bijzonders. In Montalcino struikel je over de import-rijken die daar landelijk willen doen.
Maar nu komt het: Signor Carlo Cignozzi trakteert zijn wijngaarden op muziek. Mozart. Dag en nacht. In samenwerking met een bekende luidsprekerfabrikant. En dat doet hij al een tijd. Zo lang zelfs, dat hij inmiddels meent te kunnen bewijzen dat zijn druivenstokken baat hebben bij dat non-stop-concert.
Niet alleen zouden zijn druiven erop vooruitgaan, maar allerlei nare parasieten blijven erdoor weg. ‘Logisch’, zou je kunnen denken, grote muziek onderscheidt zich van andere doordat je het eindeloos vaak kan horen, maar na de duizendste ‘Eine kleine Nachtmusik’ slaat zelfs de duivel op de vlucht.
Maar toch, fascinerend is het wel. Muziek = trilling en dat bepaalde trillingen een positief of juist negatief effect kunnen hebben wil er bij mij best in. Maar hele wijngaarden bestoken met muziek? Goed, non-stop-Mozart is waarschijnlijk beter te harden dan non-stop-Hendrix, maar toch. Welke beroemde musicus was het ook weer? Was het niet de cellist Pablo Casals, die zei: ‘Rust is ook muziek’?
Amuzikale pinot grigio
Trouwens, hoe is die muzikale wijn eigenlijk? Ik stak mijn licht op bij een insider in Montalcino.
Hij mailde terug: ‘Ik proefde de wijn in kwestie samen met een nogal belangrijke wijnjournalist. Hij zei: “Misschien de verkeerde muziek?”’
P.S.
De genoemde insider heeft zelf veel last van wilde zwijnen, en zou…