Wat een schok! Bezorgde je me. Dat je hard kon lopen, wist ik. Maar dit, nee.
De honderd meter op het WK was al fantastisch. Niet alleen door hoe hard je loopt, maar misschien nog wel meer door hoe mooi je loopt. Een feest om naar te kijken. En als er iemand is waarvan je geloven kan dat ze presteert op Brinta en karnemelk, dan ben jij het.
Maar vanuit het niets, gevraagd naar je verwachtingen voor de 200 meter, kwam het eruit. Achteloos: ‘Als ik onder de 22 seconden loop (…) kun je niet zeggen dat het kut was’.
Ik zat rustig te kijken en, dan opeens, voel ik dit.
‘Wát?! Zei ze dát?!’
Nee, dat kan je zeker niet zeggen. Dat kan je nooit zeggen. Zelf kan ik het niet eens uit mijn toetsenbord krijgen. Zo helemaal niet dat ik bovenstaande quote er met knippen en plakken in heb gezet.
Zeker, ik ben antiquarisch. Verder viel niemand over dat achteloze woordje. Als je Anno 2015 op een woord als ‘waardeloos’ twee lettergrepen kan besparen door een drieletterwoord, dan ben je ook daar sneller mee. Maar alleen al omdat er mannen zijn die vrouwen reduceren tot die drie letters, kan ik er niet tegen dat vrouwen zelf hun geslachtsorgaan misbruiken.
Dit klinkt beter
Dafne, je naam komt oorspronkelijk van een nimf. Mythologisch op de vlucht, voor Apollo.
Maar jij, Dafne van vandaag, lijkt niet zo hard te lopen door iets wat van achteren komt, maar door wat je voor je ziet: de finishlijn.
Dafne is Grieks voor ‘laurier’. Al bij de voorlopers van de Olympische Spelen (ter ere van Apollo) werden de winnaars daarmee gekroond. Met de lauwerkrans. Voor de komende Olympische Spelen wens ik je dan ook toe dat je gekroond zal worden ‘met jezelf’. Twee keer.
Maar bezorg me niet meer ‘dat’.
N.B.
Van de Dafne-mythe bestaan meerdere versies. Maar over over één ding zijn ze het eens: om definitief aan Apollo te ontkomen veranderde de vluchtende nimf in een laurierboom.