Update juli 2015
Drieënhalf jaar na de ramp wordt de motivering openbaar van het vonnis in het proces in eerste aanleg tegen Francesco Schettino. De kapitein van de Concordia werd daarbij veroordeeld tot 16 jaar (plus één maand).
In de ruim vijfhonderd pagina’s van de motivering wordt Schettino volledig verantwoordelijk gehouden voor de ramp. Dat wil zeggen: niet alleen voor het ontstaan ervan, maar ook wat betreft de afwikkeling. Ronduit wordt gesteld dat de 32 slachtoffers er niet zouden zijn geweest als Schettino zich gehouden had aan de regels die in een dergelijk geval zijn voorzien.
De wijze waarop Schettino de Concordia het eilandje Giglio liet naderen, gezien de grootte van het schip en de snelheid ervan, wordt door de rechtbank onomwonden gekwalificeerd als ‘crimineel’.
(Pikant detail: de order van Schettino om eerst juist snelheid terug te nemen, omdat hij nog aan het dessert zat met zijn maîtresse).
De rechtbank verwerpt het verweer dat Giglio op die manier genaderd werd vanwege commerciële redenen, ingegeven door de cruisemaatschappij. Het was niet alleen donker, de passagiers waren bovendien niet op de hoogte gebracht van deze extra manoeuvre.
Behalve de niet-regulaire maîtresse was er ook een wel-regulaire maître aan boord. De actie van het rakelings langs het eiland varen, waar de maître woonde, was in eerste instantie ter zijner ere bedoeld en daarnaast om indruk te maken op een aantal anderen. Daaronder degenen die de kapitein voor deze gelegenheid op de brug had uitgenodigd, zoals zijn maîtresse, en mensen op Giglio waaronder zijn collega-commandant Palombo met wie Schettino niet op goede voet stond.
Met deze conclusie komt de rechtbank dus dicht bij wat de twee veerbootkapiteins die ik eerder sprak al dachten inzake de onderliggende reden van dit alles. Kort gezegd: machogedrag. (Zie Dossier Costa Concordia).
Inzake zijn optreden na het openscheuren van de scheepshuid wordt Schettino een hele reeks zaken verweten, nog los van het verlaten van het zinkende schip, zoals het liegen tegen de kustwacht en het niet tijdig slaan van alarm.
De rechtbank verwerpt ook het verweer dat de ramp mede te wijten zou zijn geweest aan technische mankementen van het schip.
Kortom, grosso modo een bevestiging van wat we al meenden te weten. Ondertussen, terwijl in Genua het rampschip stukje bij beetje ten offer valt aan de sloop, blijft Schettino op vrije voeten in afwachting van het hoger beroep.
