Het hoeft in belang maar één gebod voor zich te dulden: een slecht figuur voorkomen.
Daarom hou je als buitenlander niet op je te verbazen over het hardnekkige gebruik van wat je misschien zou moeten noemen ‘ingliano‘, een soort Engels op z’n Italiaans. Of misschien beter: iets waarvan gedacht wordt dat het Engels is.
Het gebruik van Engels draagt namelijk sterk bij aan een bella figura. En aangezien maar weinig landgenoten enig benul hebben van die taal, valt het ook vrijwel niemand op dat het resultaat doorgaans om te huilen is. Of om te lachen.
De klokken en de klepels doen doorlopend krijgertje, maar krijgen elkaar hoogst zelden. Daarmee slaan de Italianen juist een bijzonder slecht figuur, maar dus niet onder elkaar.
En de buitenlander? Die lacht zich suf, of schudt zijn hoofd. Vol ongeloof. Want dat mensen onder elkaar het fout doen valt nog te begrijpen, maar dat bedrijven of officiële instanties met grote letters hun onkunde etaleren, dat niet. Het is alsof men gewoon overschrijft wat het neefje van de baas aan de keukentafel heeft bedacht. Een neefje dat Engelse les heeft gehad van leraren die zelf Engelse les hadden moeten krijgen.
Als ik al die jaren alle ingliano-blunders had bijgehouden, had ik daar een heel boek mee kunnen vullen. Niet trouwens, laten we eerlijk zijn, dat er geen ‘Hengels’ bestaat: Engels op z’n Hollands. Bovendien vergrijpen wij ons op onze beurt met regelmaat aan het Italiaans.
(Zie ook: ‘Capucinno’ in ‘De Smaak van Italië‘, p.174)
Maar soms lijkt het wel alsof de Italianen het wat Engels betreft ook zelfs per ongeluk niet goed kunnen doen. Of de woorden zijn goed op zich, maar wringen (op zijn best) bij het gebruik.
Zomaar een kleine greep:
Sexy shop – seksshop (in het algemeen)
Big Snow – koufront (2015)
Why not – naam van een Italiaans bedrijf & een justitieel onderzoek in verband daarmee
Bête wedder – zie ‘De Smaak van Italië‘, p.52
In de afdeling ‘Grote Letters’, waarmee ook groot geld is gemoeid, was er lange tijd Eurofly, een vliegmaatschappij. Vet gedrukt, zou je vermoeden dat die naam veel Engelstaligen eerder doet denken aan een dikke bromvlieg, terwijl de Monty Python-fans een soort vliegende gulp voor zich zien.
Op de kolossale wijnbeurs Vinitaly pakte de regio Toscane uit met ‘Tuscany Taste’. Metershoog. Met de zo mogelijk nog wonderbaarlijker ondertitel ‘World, Italy, Tuscany‘. Bezoekers uit de hele wereld fotografeerden het en stuurden hun foto in het rond, maar niet uit bewondering. Dit alles terwijl het toch geen grote moeite is eerst een ‘native speaker‘ te vragen wat die van het werk van het neefje vindt.
En nu is er dan VeryBello, een initiatief ter gelegenheid van EXPO, de aanstaande wereldtentoonstelling in Milaan. Het is een website waarop je veel kan vinden van wat er in Italië is te doen. Het Engelse tijdschrift ‘The Economist’ doet er ronduit snerend over, niet in het minst vanwege de naam. Bovendien was het niet zo very bello dat op die landelijke site aan de kaart van Italië aanvankelijk een ‘detail’ ontbrak: Sicilië.
Maar na deze Big Blunder is er nu VeryBello, de ‘Beta Version’. Zeker, helemaal perfect is die nog steeds niet, maar wel degelijk een bezoek waard voor wie dit jaar naar Italië gaat.
En ‘verybello’ mag dan als kreet geen bello indruk maken, datzelfde geldt voor ‘I amsterdam’. Toch hebben ze beide gemeen wat een reclame-uiting hebben moet: vergeten doe je ze niet gauw.
Zie in dit verband ook ©log Nr. 14. De Beste Wens (voor Italië):
(Hardleers: Eurofly is inmiddels opgegaan in het bedrijf ‘Meridiana fly’)