In de praktijk gaat die expositie samen met een prijslijst. Dat is nog tot daaraan toe als je jezelf aanprijst, vrijwillig. Het wordt iets anders als je dat doet in opdracht van derden. En al helemaal als je daarbij geen keus hebt.
Ons land heeft zich bespottelijk gemaakt met het verschijnsel van een ‘Partij voor de Dieren’. In een beschaafd land wordt al beschaafd met dieren omgegaan. In zo’n land hoef je daarvoor geen partij te beginnen. Maar het voordeel ervan is wel dat zo’n pressiepartij, al doordrammend op één onderwerp, dingen kan bereiken die eigenlijk al bereikt hadden moeten zijn. Neem de ‘prostitutie’ van wilde dieren in het circus. Ze worden er met de door hun bazen bedachte kunstjes tentoongesteld. Onvrijwillig, al verkrijgen ze zo hun spareribs met meer gemak dan in de natuur. Bestaat er iets treurigers dan een huilende clown? Ja, een tijger op een krukje.
Je kan natuurlijk onderscheid maken tussen al het beestenspul, maar wat mij betreft mogen alle dieren in optocht de arena uit. Dus ook geen huppelpoedels of trapezende cavia’s. Kijk naar veel Chinese circussen. Die amuseren mensen vaak alleen met… mensen. Toch geldt ook daar een ‘mits’. Chinese circusartiesten zouden voorbeeldig zijn als je zeker wist dat ze breedlachend halsbrekend doen omdat ze niets liever willen. De volwassenen zou je daarbij nog het voordeel van de twijfel kunnen geven, maar kinderen niet.
Zo belanden we bij een ander terrein dat doorgaans niet met prostitutie in verband wordt gebracht: de reclame. Volwassen verkopers weten dat andere volwassenen gevoelig zijn voor de aanblik van aandoenlijke, omzetverhogende kindertjes. Ze stellen ze tentoon met winstbejag. Vreemd. We vinden het kennelijk normaal dat kinderen tot op hun achttiende geen biertje mogen kopen.Tikje overdreven misschien, maar vooruit. Ondertussen vinden we het prima dat kinderen vanaf leeftijd nul door volwassenen worden ingezet ter verkoop van luiers, pindakaas en wat al niet.
Of een biertje voor een kind slechter is dan pindakaas, daar gaat het hier niet om. Wel om het feit dat de vrije wil van het kind tot op zekere leeftijd onder curatele staat. Dus laat die kinderprofiteurs zelf in hun eigen luiers plaatsnemen! Kinderen inzetten voor reclame is onzindelijk. Tijd voor een nieuw woord. Mensen die dat doen zijn ‘publipooiers’.
