Maar moet het eigenlijk wel? Zeker, je kan hele boekenkasten legen en er die ene e-reader in zetten. Maar kaal is dat wel. Kaal & Treurig. De aanwezigheid van echte boeken doet goed, zelfs van boeken die je nooit gelezen hebt en het misschien ook nooit meer zal doen. Dat geldt uiteraard alleen voor boeken uit de eredivisie. De B-boeken mogen weg. We brengen ze naar de meest openbare bibliotheek van Amsterdam. In de Bosboom Toussaintstraat, toepasselijk genoemd naar een schrijver, heeft een bewoner aan de buitengevel een boekenkastje vastgeschroefd. Je kan er brengen en halen wat je wilt.
Openbare Bieb
Maar wat te doen met al die oude brieven? Zoals de liefdes-. Als je besluit ze weg te gooien, mogen die dan wel in de vuilnisbak? Verdienen ze eigenlijk niet een passender uitvaart? Een rituele crematie, of anders bijzetting in een speciale liefdesbrievenpapierbak? Zodat op de gekringloopte vellen weer nieuwe liefdeswoorden uit de pen kunnen vloeien. Of zijn we definitief over op de liefdesmail en de love tweet?
Hoe dan ook, al opruimend krijg je de smaak te pakken en open je doos na doos. Deels in de jacht op snelle beestjes, die langzaam maar zeker bezig zijn zich ook een weg te eten door wat je bewaren moet.
Sommige brieven maken na een reeks van jaren opeens een compleet andere indruk. Zoals die met de leuke tekeningetjes, van de klasgenoot die op school meer tekende dan leerde. En nu een Oscar in de kast heeft staan / De brief van de jongen die worstelde met wat-ie wilde en nu een prijswinnend dichter is / Brieven van mensen die er niet meer zijn. Niet meer in de wereld, of niet meer in de jouwe.
En dan, uit doos nummer zoveel, valt opeens dat Duitse tijdschrift. Met die adembenemende cover, nog altijd. Even bruin als evergreen.
Illustratie: Dieter Wiesmüller
Mijn eigen bijdrage aan dit blad was een artikel over Chen Dehong, de eerste kunstenaar in de Chinese Volksrepubliek die een beurs kreeg voor studie in het buitenland. Ook dit (prachtig geïllustreerde) stuk leest na een kwart eeuw heel anders. Toen lokten verre verten. Inmiddels woont Chen deels weer waar ik hem voor het eerst ontmoette. Het Rijk van het Midden keert terug in het centrum. De cirkel is bijna rond.
(Nederlandse versie van het artikel)