Dat krijg je nu eenmaal bij het wisselen van de jaren. Je deelt links en rechts ‘de beste wensen’ uit, vaak zonder erbij te zeggen (of zelfs maar te weten) wat die wensen zijn. Maar kan je daarbij eigenlijk ook wensen cadeau doen waarvan je al weet dat ze waarschijnlijk niet in vervulling gaan? Ach, waarom niet? Vaak is het al de praktijk.
Vooruit, hier is dan mijn Beste Wens voor Italië dit jaar. Het is een wens die, handig in tijden van crisis, niets extra’s kost. Sterker, het is een winstgevende wens die tegelijk kosten bespaart: de invoering van ondertitels.
Zo’n wens is weer eens wat anders, in plaats van een goede gezondheid of een Ferrari. Of beter nog, erbij. In elk geval is het een wens voor het goede doel. Italië was ooit het land van de Romeinen en Marco Polo. De Romeinen verspreidden hun taal met grote kracht, maar Marco ging dat niet meer lukken. En Marco’s boek was waarschijnlijk heel wat minder ‘fabelachtig’ geweest als hij de talen van de anderen gesproken had.
Anno 2014 spreken de meeste Italianen nog steeds alleen hun eigen taal. Wel vinden ze het goed staan om af en toe iets met Engels te doen, wat vaak tot de meest potsierlijke teksten leidt.
Fascinerend is dat vele Italianen ervan overtuigd zijn ‘nu eenmaal’ niet voor andere talen in de wieg te zijn gelegd. Maar dat is niemand. Het gaat erom wat je in die wieg en daarna te horen krijgt. En bij de Italianen is dat Italiaans, Italiaans en… inderdaad. Zo blijven vreemde talen vreemd.
Het vreemde wordt in films en op tv steevast ‘doppiato‘, ‘gedubbeld’, nagesynchroniseerd. De oogst van al dat dure gedubbel is nog minder dan de helft. Buitenlandse acteurs, zowel die in de politiek als alle andere, worden door Italiaanse stand-in stemmen beroofd van hun ziel. En het Italiaanse publiek wordt bestolen van geluiden van voorbij de eigen horizon. Want ‘Vreemde talen horen verrijkt de mens tussen de oren’.
Ondertussen staat het land er beroerd voor. Met als één van de problemen dat ze in het Engels vaak niet verder komen dan ‘No problem’. Toch vinden veel Italianen het vertrouwde gedubbel wel goed zo. Ondertitels lezen is lastig. En dus zullen de Engelsen, de Mongolen, de Chinezen en de Hollanders op de Italiaanse schermen wel Italiaans blijven spreken. In Italië verandert zelden iets, werkelijk. Maar de Italianen iets goeds wensen mag altijd.
