209. Verkracht (of niet?)

#Not Me. Ik moet het gewoon bekennen: ik ben nog nooit verkracht. Sterker, zelfs niet de minste ongewenste intimiteit is ooit tot mij gekomen.

Eén keer was het bijna wel zo ver. Op gerijpte leeftijd dacht ik nog een keer mijn duim te kunnen opsteken zoals vroeger, terwijl ik stond te wachten op een bus die niet kwam. En ja, een lift kreeg ik, maar mijn vrouwelijke weldoener bleek niet te willen geloven dat ik naar het station wilde en niet naar haar huis.
Voilà, meer heb ik niet op mijn palmares.
Een scherp contrast met de MeToo-tsunami van nu. Bijna krijg je het gevoel er niet bij te horen als je niet MeToo bent. Alsof alle zwoele herinneringen opnieuw worden opgediept en van alle kanten bekeken, om te zien of er tussen alle tinten grijs misschien nog zwemen van zwart te ontwaren zijn. Zodat je, met terugwerkende kracht, toch nog ‘MeToo’ kan twitteren.

Zelf ben ik, voor de goede orde, extreem krachtig anti-verkrachting. Naar mijn idee moet verkrachting in het strafrecht zelfs nog zwaarder wegen dan moord. Als je vermoord wordt, ben je er niet meer. Jammer, maar allà. Als je verkracht bent ben je ook vermoord, maar leef je nog. Dat is erger. Verkrachting is, net als moord, het doorstrepen van iemands zijn. Maar, doorgestreept, moet je dan toch door.
Probleem bij verkrachting (of niet?): al die tinten die er zijn. Zoals wat in Het Parool Derk Sauer schreef over een ontmoeting met twee geslaagde Russische carrièrevrouwen. Ze konden niet begrijpen wat er mis mee was als een machtige man op een bed wees, midden op het glanzende pad naar de toekomst. Ach, een klein, maar nuttig oponthoud op de weg naar succes. Dat vonden ze absoluut geen punt.

via.M

In de Italiaanse krant La Repubblica laat de succesvolle actrice Monica Bellucci weten de woedende vrouwen te begrijpen, maar wil wel wijzen op het verschil tussen ‘avance‘ en ‘violenza‘.

Farma.L
Etalage Italiaanse apotheek


Als je alleen al alle dirigenten wilt tellen die het bed hebben gedeeld met orkest- en koorleden, en gezagvoerders met stewardessen, dan word je duizelig. Zeker, een gezagvoerder en een stewardess, dat kan je met recht een ‘gezagsverhouding’ noemen. Maar hoe erg is dat en in hoeverre kan je lang na dato nog terugkomen op iets dat je toen accepteerde, of misschien wel wilde?
Iemand die ‘Nee!’ zegt, bedoelt ‘Nee’. Maar die moet dat dan wel zeggen.

krabbel

TERZIJDE
Ik ken een bloedmooie vrouw die in de taxi zat met een machtig man, die mensen kon maken en breken. Toen ze doorkreeg wat zijn bedoeling met haar was, zei ze tegen de chauffeur te stoppen en ‘Meneer naar huis te brengen’. Ze stapte uit en liep weg.
Meneer deed zijn eigen portier open, en riep haar na:

‘Hoer!’