200. Drukte

Inmiddels is het een open deur: steden zoals Amsterdam worden te druk. Zelf heb ik een nieuwe fietsbel aangeschaft.

bel.M

De oude was te subtiel, hopeloos onvoldoende om het over de weg lopende ‘selfievolk’ richting het trottoir te krijgen. Je denkt:

a)  Ze denken dat hun bestemming een openluchtmuseum is.

i ams.L

b)  Ze denken niet.

De redenen voor de drukte zijn duidelijk, zoals toegenomen welvaart, goedkoop vliegen en goedkoop onderdak.
Op deze site is al aandacht besteed aan het fenomeen Airbnb, waarmee mensen bijdragen aan het verstikken van hun eigen stad. Hoe diep geworteld het verschijnsel inmiddels is, zie je bijvoorbeeld zo:

Airbnb.M

Nieuwe voordeurbellen die leiden tot nieuwe fietsbellen.
Maar nu ikzelf. Ik ga binnenkort naar Kopenhagen. Dus ik ben er ook zo één. Niet als Airbnb’er, maar toch. Ik ga op mijn beurt dáár bijdragen aan de drukte en voel me nu al schuldig.
Ook dat laatste is nieuw. Daarmee roept het de fascinerende vraag op of het drukteprobleem vanzelf tegen een grens aanloopt. Misschien is het wel een zelfregulerend iets. Daar waar het te druk wordt, is het ook minder aantrekkelijk. Zelfs degenen die daarvoor niet gevoelig zijn gaan het toch merken. Helemaal als een onderhuids onwelkom zijn overgaat in vormen van openlijke agressie. In Amsterdam kan je dat soms al waarnemen, om over Barcelona maar niet te spreken. Toen het nieuws over de recente terreuraanslag op de Ramblas net vers was, speculeerde een commentator op Euronews zelfs even dat het motief misschien het toerisme zou kunnen zijn.
Zo erg bleek het gelukkig nog niet, maar ook bij mij voel ik de agressie komen. Als ik mijn rondje ren door het park, en het zandpad (waar je niet mag fietsen) is weer eens geblokkeerd door huurfietsen van de homo selfiens (die niet kan fietsen), dan krijg ik de neiging… Terwijl ik doorgaans zo explosief ben als een natte krant. Verontrustend.
Anderen uiten zich per spuitbus:

no bikes.M

Wat te doen? Grote ontwikkelingen laten zich moeilijk sturen. Een paar concrete dingen kunnen alvast wel:

– Vliegen duurder maken. Door:
* Het zwaarder belasten van de brandstof.
* Te verplichten dat bij ieder ticket het vervoer van ruimbagage is inbegrepen.

– Verhoging van de toeristenbelasting. Met de opbrengst kunnen meer controles worden uitgevoerd op illegale kamerverhuur en andere anti-drukte initiatieven worden ontwikkeld.

– Airbnb en soortgelijke organisaties moeten verder aan banden worden gelegd. Zowel door overheids- als door sociale controle. Je eigen woning verhuren aan toeristen moet in plaats van zestig dagen, hooguit veertien dagen per jaar mogelijk zijn en dezelfde asociale status krijgen als het roken in een restaurant.

– Een helmplicht voor huurfietsers.

Het is tenminste iets. Beter dan niets.

krabbel

N.B.
‘Collateral Advantage’
Als bij een vliegticket het vervoer van ruimbagage standaard bij de prijs is inbegrepen, zal meer van de bagage worden ingecheckt. Dat zal de rijen bij veiligheidscontroles verkorten en het instapproces versnellen.

(De huidige tariefstructuren leiden tot ’topzware’ vliegtuigen en zelfs het absurde verschijnsel van ‘bagagejassen’, waarin extreem veel spullen passen).